Koniczyna łąkowa - niezastąpiona w okresie menopauzy

Koniczyna łąkowa (Trifolium pratense)

Rodzina:
Bobowate - Fabaceae
dawniej Motylkowate - Papilionaceae

Koniczyna łąkowa, nazywana również koniczyną czerwoną to pospolita bylina, której łodygi dorastają do 50 cm długości. Roślina kwitnie od maja do września, w tym czasie tworząc purpurowoczerwone, wonne, główkowe kwiatostany.



Występowanie:
Koniczynę spotkamy w Europie, Ameryce Północnej, Afryce i Azji. W Polsce rośnie na łąkach, przydrożach, polach i wszędzie tam, gdzie gleba jest choć trochę żyzna. Często koniczyna jest wysiewana jako roślina pastwiskowa.

Jak działa koniczyna ?

• dzięki zawartości fitoestrogenów łagodzi objawy menopauzy takie jak: uderzenia gorąca, kłopoty ze snem, przyrost masy ciała, utrata gęstości kości, problemy sercowo-naczyniowe i stany zapalne stawów.
• wykazuje działanie wykrztuśne i łagodzi stany zapalne oskrzeli.
• znosi objawy astmy, bronchitu i kokluszu.
• izoflawony koniczyny normalizują ilość cholesterolu i pozytywnie wpływają na układ sercowo-naczyniowy.
• stosowanie koniczyny ogranicza ryzyko powstawania miażdżycy.
• ekstrakt wpływa pozytywnie na stan skóry, ponieważ stymuluje produkcję kolagenu, odpowiedzialnego za młody wygląd skóry.

Ponadto napary z ziela regulują pracę układu pokarmowego, pęcherzyka żółciowego i wątroby.

Zbiór koniczyny łąkowej
Surowcem wykorzystywanym w ziołolecznictwie są kwiaty, które zbiera się w momencie gdy są w pełni rozwinięte. Czas zbiorów przypada na okres od czerwca do września. Odcina się kwiatostany główkowe, a czasami zbiera się również kwiat i 7 cm łodygi wraz z okalającymi ją liśćmi.

Suszenie i przechowywanie
Koniczynę można przepłukać czystą wodą. Kwiaty suszymy bezpośrednio po zbiorach, najlepiej w pomieszczeniu gdzie jest przewiewnie i ciemno, a temperatura nie przekracza 35 °C. Układamy kwiaty na gazetach, bądź na blachach, tak by za bardzo nie nachodziły na siebie.

Jak stosować koniczynę?

Możemy stworzyć napar. W tym celu 2 łyżki suszonych kwiatów koniczyny należy zalać 3 szklankami gorącej wody. Przykryć i odstawić na 10-15 min. Po tym czasie surowiec należy odcedzić i pić ⅔ szklanki 3 razy dziennie, najlepiej godzinę przed posiłkiem. Taka kuracja jest pomocna przy braku apetytu, zaparciach i nieżytach górnych dróg oddechowych.

Nalewka koniczynowa:
Umyte i ususzone kwiaty (około 40g) zalać ½ l spirytusu. Zakręcić i potrząsnąć. Macerować w ciemnym pomieszczeniu przez 2 tygodnie. Następnie przefiltrować i przelać do butelki. Pić 20ml przed snem przez 3 tygodnie. Po tym czasie należy zrobić przerwę

Działania niepożądane
Koniczyna wydaje się być bezpieczna, ale działa jak estrogen i w bardzo dużych dawkach może zaburzać równowagę hormonalną u kobiet w czasie ciąży i karmienia piersią więc należy w tym czasie ją ograniczyć.

Ciekawostka: Dawniej chłopi uważali, że wianek uwity z kwiatów koniczyny zabrany ze sobą na targ zapewniał pomyślność w handlu.

Źródła:
G. Wasilewska Polskie zioła lecznicze i uzdrawiające, wyd. RM